kunsthandel martins

 

Beschrijving:

Een schitterend en museaal genre schilderij te koop  (olieverf op doek) van de Nederlandse kunstenaar Anton Mauve (1838-1888). Titel: "meisje met  konijnen in een stal".  Haagse School. Met een prachtige Gregors lijst. Gesigneerd rechts onder.  Afmetingen met lijst: 51 cm. x 60 cm. Doekmaat: 31 cm. x 40 cm.  De  conditie van het kunstwerk is goed ( plaatselijk lichte craquelé ). Het werk is te bezichtigen in onze kunsthandel en wordt geleverd met een echtheidscertificaat.

 

Biedingen zijn welkom:

Kunsthandel Martins anno 2018 is een modern bedrijf en is derhalve ontvankelijk voor serieuze biedingen op onze kunstwerken. Met het biedformulier (zie informatie) kunt u vrijblijvend een serieus bod uitbrengen op een door u geselecteerd kunstwerk. Wij zullen uw bod dan serieus overwegen. Uw bod wordt pas definitief na uw akkoordverklaring op ons acceptatie-voorstel. U krijgt bij het uitbrengen van een vrijblijvend serieus bod altijd (binnen 24 uur) antwoord.

 

Info:

Anton Mauve was een neef van Vincent van Gogh en leerling van P.F. van Os en W. Verschuur. Lange tijd was hij een bekend Haagse school schilder, in 1882 bezocht hij voor het eerst Laren.

Tijdens een verblijf in Oosterbeek ontmoette hij Willem Maris en J.W. Bilders. Zijn naam wordt zowel met de Haagse school als wel met de Larense school in verband gebracht. In zijn werk merkt men de invloed van de School van Barbizon. Zijn onderwerpen beperken zich tot weide- en heidelandschappen, gestoffeerd met vee en een enkel figuur, gevoelig en vaak bescheiden  neergezet.  Mauve ging verder dan het weergeven van een eerste indruk.

Vanaf 1885 woonde hij in Laren, waar hij vooral het leven rond de boerderij en schaapskudden schilderde.

 

Anton Mauve werd in Zaandam geboren op 18 september 1838. Hij was de zoon van een doopsgezinde

 predikant die een jaar na Anton's geboorte naar Haarlem werd gezonden. Aldaar groeide hij op samen met zijn wens

 om kunstschilder te worden. Zijn vader gaf hem toestemming om een opleiding tot kunstenaar te doen, mits hij de

 akte voor het geven van tekenonderwijs zou behalen. Enkel en alleen schilder gaf geen maatschappelijke zekerheid.

 

 Vanaf 1854 tot 1957 ging hij als leerling schilderen in het atelier van dierenschilder Pieter Frederik van Os om

 vervolgens te gaan leren bij Wouterus Verschuur, de paardenschilder. Naderhand werkte hij samen met P.J.C.

 Gabriël, M. Heyl en J.J. Doffegnies en schilderde in de trant van de Haagse School. Mauve was een neef van

 Vincent van Gogh.

 

 Hij schilderde en aquarelleerde landschappen, veelal met schapen of ander vee en heeft ook geëtst. Hij signeerde

 met A.M. Mauve of A. Mauve. Hij schilderde te Haarlem, daarna Amsterdam en Den Haag tot 1885 en vestigde zich

 vervolgens in 1886 in Laren.

 

 Zijn vriend Albert Neuhuys had Anton Mauve in 1882 attent gemaakt op het schilderachtige Laren en trok samen

 met hem met veldezel en schilderskist de natuur in. Veelal de heide rondom Laren. In zilverige, diffuse kleuren en

 een losse penseelvoering schilderde hij stemmige en idyllische landschappen zoals de alom bekende Larense

 "Herder met kudde". Hij logeerde dan bij Jan Hamdorff in zijn logement.

 

 Mauve was de derde kunstenaar na Jozef Israëls en Albert Neuhuys die in belangrijke mate heeft bijgedragen aan

 de internationale faam van Laren. Hoewel hij niet meer dan een jaar of zes in het Gooi heeft geschilderd, wist deze

 grootmeester van het landschap met de werken die hij daar maakte zowel in Nederland als in Amerika een

 formidabele naam en bekendheid te verwerven. Veel van zijn schilderijen zijn in Amerikaanse musea of particuliere

 collecties terechtgekomen. Vele jaren lang heette het Gooi bij toeristen en kunstkopers 'Het land van Mauve' en tot

 zelfs in Amerika was deze naam bekend.

 

Mauve was een met het Gooi waar het landschap hem in alle jaargetijden hevig emotioneerde. Hij werd

 aangetrokken door de ongereptheid en de eenzaamheid van de wijde, golvende heidevelden, waar de schaapherder

 met zijn grijswitte kudde de serene stilte en rust leek te accentueren. Zijn voorkeur ging uit naar het koele

 herfstweer of de bijtend koude, besneeuwde landweggetjes waarop de boer zich met zijn wagen huiswaarts repte.

 Mauve schreef in 1882 opgetogen aan zijn vrouw: " Het is aandoenlijk mooi hier, van een fijnheid van lijnen en

 lieflijke poëzie straalt alles uit: binnenhuizen, wegen, akkers, prachtige heide en boschjes en de menschen is van het

 liefste soort dat te bedenken is." Een jaar nadien schreef hij aan Arina Hugenholtz: " Duizend schilderijen van de

 mooiste innige soort in een uur, het is luilekkerland voor een schilder, ik geloof dat ik er maar voorgoed ga wonen.

 

 Mauve was ernstig en veel meer een realistisch schilder dan zijn grote collega Neuhuys. Mauve schilderde in die

 tijd breed en fors, soms zeer schetsmatig en door zijn grijze coloriet was hij duidelijk verwant aan de Haagse School.

 Desondanks voelde Mauve zich best thuis onder de Larense schilders. Hij was een vaste stamgast van het Kroegje

 van Jan Hamdorff. Hij kon een stevige borrel drinken en was een onderhoudend prater aan de borreltafel. Bij de

 vrolijke eet- en drinkgelagen die daar werden gehouden, was hij vaak te vinden. Toch had hij een problematische

 geestesgesteldheid. Een onbeduidend voorval kon hem plotseling veranderen in een heftige driftkop en dan was hij

 uiterst moeilijk weer tot rede te brengen. In die buien van drift of zwaarmoedigheid heeft hij veel van zijn aquarellen

 en schetsen als volstrekt onvoldoende vernietigd. Zijn vrienden konden dan slechts met de grootste moeite de

 kostbare werken van de ondergang redden. Toch mocht iedereen hem wel. Hij werd geaccepteerd zoals hij was en

 gewaardeerd om zijn kunst.

                 

Zijn verhouding met Jan Hamdorff was vriendschappelijk en vertrouwelijk en deze kon wel een potje bij hem breken.

 Jan hield ook wel van een grap en kon zich dat bij Mauve wel veroorloven. Hij was er eens achter gekomen - voor

 Mauve daar zelf iets van wist - dat deze in Amsterdam onderscheiden zou worden met de gouden Arti-medaille. Hij

 wist de uitreiking daarvan te ondervangen en tijdens een snel georganiseerd feestje met de schilders in zijn kroegje,

 liet hij deze onderscheiding aan Mauve uitreiken door een Larense schaapherder - omdat hij altijd diens schapen

 schilderde. Zijn goede verstandhouding met Jan Hamdorff ontstond in de jaren dat Mauve bij hem in het logement

 logeerde.

 

 Mauve stond bekend om zijn eigenaardige dansstijl; hij verplaatste zich langzaam en zonder iets anders te bewegen

 als zijn voeten, fier rechtop en met een hemelse blik omhoog gericht bewoog hij zich over de dansvloer en werd de

 'dansende madonna' genoemd.

 

 Mauve zette in Laren en het Gooi de kroon op zijn oeuvre. Na zijn dood heeft schilderes Arina Hugenholtz, die in het

 logement 'De Vergulde Postkoets woonde en Mauve goed kende, ervoor gezorgd dat een aantal van zijn fraaie

 werken in Amerika werden verkocht.

 

 Mauve kocht in Laren de villa 'Ariette', genoemd naar zijn vrouw, aan de Naarderstraat, waar hij aanvankelijk in de

 zomermaanden verbleef, maar waar hij zich in 1886 permanent vestigde. Lang heeft hij daar niet gewoond want

 reeds in 1888 op 5 februari overleed Mauve tijdens een bezoek aan familie in Arnhem.

 

 Mauve gaf les aan M. Boks, C.B.Dankmeijer, zijn neef Vincent van Gogh, A. Hugenholtz, F.P. ter Meulen, en gaf

 raadgevingen aan E. Stark en H.J. van der Weele.

 

 Ter nagedachtenis is er een straat in Laren naar hem genoemd " Het Mauvezand", vlak bij het heitje waar hij zo

 graag verbleef en schilderde. In Blaricum is ter nagedachtenis de Mauvelaan naar hem genoemd. Verder is op de

 Brink in Laren een monument 'De Mauvepomp' voor hem opgericht.